Het ouderschapsplan voor de honden
Wanneer mensen met kinderen gaan scheiden en kinderen hebben, is het in de meeste gevallen verplicht om een ouderschapsplan op te stellen. In zo’n plan worden afspraken gemaakt die, zoals ik altijd zeg, normaal gesproken aan de eettafel worden gemaakt. In het plan staan onderwerpen zoals oppassen, schoolkeuze, medische beslissingen, hoe de ouders elkaar steunen, financiële afspraken en nog veel meer. Maar wat nu als mensen geen kinderen, maar huisdieren hebben….Honden bijvoorbeeld?
Hulp bij de echtscheiding
Ik kreeg een stel in mediation met het verzoek hen te helpen met hun echtscheiding. Wat ikzelf in eerste instantie vooral interessant vond aan deze zaak was of ik last zou krijgen van de politieke voorkeuren van één van hen. Mijnheer vertelde namelijk dat hij een lokaal kopstuk was van een partij die voor uitgangspunten staat waar ik persoonlijk ver vanaf sta. Laten we zeggen dat ik nogal tolerant ben ingesteld als het gaat om afkomst en voorkeuren van mensen en dat botste nogal met de ideeën van deze cliënt en zijn partij. Nu werd ik gevraagd als mediator maar toch, ik vroeg mij af of ik daar last van zou krijgen.
Als honden je kinderen zijn
Al tijdens het eerste gesprek bleek dat het stel de zorg over twee prachtige labradoodles had. Die labradoodles betekenden enorm veel voor beiden. Zoveel dat als het onderwerp voorbijkwam de tranen telkens rijkelijk vloeiden. Beiden wensten de honden te houden en te verzorgen en dat werd een heet hangijzer. De meest voordehand liggende oplossing, zoals ieder een hond was verre van bespreekbaar. Er was sprake van een patstelling. Nu is het niet gebruikelijk dat een mediator met voorstellen komt, maar in de scheidingspraktijk brengt de mediator wel kennis in die de cliënten niet hebben. Zo bracht ik in dit geval het ouderschapsplan naar voren. In dat plan staat alles dat gaat over de verzorging en opvoeding van je kinderen vertelde ik hen. En kinderen waren die twee schatten van honden voor hen.
Ouderschapsplan ingezet voor de honden
En zo hebben we met een model ouderschapsplan in gedachten allerlei afspraken gemaakt over de verzorging en opvoeding van de honden. Het is een mooie co-ouderschap geworden met een omgangsregeling die zelfs de vakanties afdekte. Er werden afspraken gemaakt over oppassen als beiden niet konden (niet naar die ene oom die te veel drinkt!). Naar welke (honden)school de labradoodles gingen en natuurlijk de medische verzorging en de kosten. Er is een heuse verdeling gemakt naar rato van inkomen.
Eind goed, al goed dus. En nee, als mediator heb ik geen last gehad van de politieke denkbeelden van mijnheer. Die werden rijkelijk ondergesneeuwd door de emotionele co-hondenbezitter. Dit is een voorbeeld uit de praktijk dat me altijd is bijgebleven. Een ervaring die we, als mediator, meer (gaan) tegenkomen. Huisdieren zijn vaak ook (terecht) gewoon een gezinslid, veel meer dan een aantal jaren geleden. En bij een scheiding kan dat lastige situaties opleveren, maar hoe mooi is het als er een passende oplossing gevonden wordt. Dat maakt ons vak veelzijdig en dankbaar.
